„Chcemy Polski niepodległej, abyśmy mogli tam urządzić życie lepsze i sprawiedliwsze dla wszystkich” (J.Piłsudski)
W listopadzie 1918 roku, po 123 latach nieobecności na mapach politycznych Europy, Polska odzyskała niepodległość. Stało się to głównie dzięki wytrwałości i ofiarności aktywnej części polskiego społeczeństwa, które w okresie niewoli przekazywało nowym generacjom młodych Polaków przywiązanie do języka i kultury narodowej.
Narodowe Święto Niepodległości to dla Polaków jedno z najważniejszych świąt państwowych. Po 123 latach zaborów- niewoli naznaczonej walką, cierpieniem i wysiłkiem wielu pokoleń Polaków nasz kraj odzyskał suwerenność.
A o tym, jak bardzo nasi przodkowie chcieli decydować o swoim losie, świadczą chociażby słowa Adama Mickiewicza, który w Księdze Pielgrzymstwa Polskiego napisał: „O wojnę powszechną za Wolność Ludów – prosimy Cię Panie! O niepodległość, całość i wolność Ojczyzny naszej – prosimy Cię Panie…”.
Trudno się zatem dziwić, że kiedy pierwsza wojna światowa ponownie wywołała sprawę polską, w Polaków wstąpił nowy duch. Po latach zapomnienia i beznadziei wiara ożyła w ich sercach i umysłach. I co najważniejsze – przerodziła się w czyn. Zacięte walki o wolną Polskę prowadzone były na polach bitew i na dyplomatycznych salonach. Determinacja i wola zwycięstwa przerodziły się w sukces.
Za symboliczny dzień odzyskania niepodległości Polski uznano 11 listopada 1918 r. Wówczas to Rada Regencyjna przekazała uwolnionemu z twierdzy magdeburskiej Józefowi Piłsudskiemu władzę wojskową i naczelne dowództwo podległych jej wojsk polskich. Tego samego dnia Niemcy podpisały zawieszenie broni kończące działania bojowe Wielkiej Wojny.
Radość z odzyskanej niepodległości była wielka. Atmosferę tej wyjątkowej chwili tak opisywał Jędrzej Moraczewski: „Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony. Nie ma <<ich>>. Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Kto tych krótkich dni nie przeżył, kto nie szalał z radości w tym czasie wraz z całym narodem, ten nie dozna w swym życiu najwyższej radości”.
Listopad 1918 r. był dopiero początkiem budowy niepodległej Polski i początkiem walki o jej granice. 29 listopada 1918 r. Józef Piłsudski zwracając się w Belwederze do grona najbliższych współpracowników tak mówił o odzyskanej niepodległości: „Jest to największa, najdonioślejsza przemiana, jaka w życiu narodu może nastąpić. Przemiana, w której konsekwencji powinno się zapomnieć o przeszłości; powinno się przekreślić wielkim krzyżem stare porachunki (…) A czas przed nami jest krótki i tylko wspólnym wysiłkiem możemy zdecydować na jakiej przestrzeni, w jakich granicach naszą wolność obwarujemy i jak silnie staniemy na nogach”.
Ten niebywały entuzjazm naszych przodków powinien udzielić się również i nam, inspirując nas do działania oraz budząc dumę z tego, że jesteśmy Polakami.